Schepen en veerboten

Maar wat een ding hier is, via een boot!

Overreding

Tot het midden van de 19e eeuw de rivier de Theems was een belangrijke doorgang van Londen. De adel reisde de rivier in hun eigen vaartuig bemand door hun eigen Liveried -bemanning. A sloep is een snelle roeiprachtige vaartuigen die tot acht mannen roeit die populair was op de Theems in de 15e, 16e, 17e en 18e eeuw. Deze binnenvaartschepen waren het snelste middel van watertransport tussen zakencentra en woningen en waren de limousines van de lagere Theems in de 17e en 18e eeuw. Een acht-roeded sjalop kan de 35 mijl van Hampton Court naar Greenwich in ongeveer vier uur dekken. Tijdens de Gouden Eeuw van Oared Craft, van de dertiende eeuw tot de late negentiende eeuw, hebben alle rijke families en officiële organisaties, zoals het Navy Board en de City Merchants, een sjalop.

Somerset House

Totdat de wegen en rijtuigen verbeterden, werden de meeste woningen en grote bedrijven naast de Theems gebouwd vanwege de veiligheid en het gemak van transport per boot. Bewijs is vandaag nog steeds te zien van het belang van reizen door water in de pracht van het metselwerk rond de ingang van de gebogen rivier voor sjalops naar het binnenschip. In Somerset House in Londen is de ingang van de gebogen rivier voor Shallops om het schiphuis van het gebouw te betreden nog steeds te zien.

Lord Mayor's Ceremonial Barge, 1805

Shallops werden soms tilt-boten genoemd, een kanteling was een overdekte sectie of primitieve hut voor het beschermen van passagiers. De luifel van het staatsschip van de burgemeester is bedekt met blauwe doek. Twee Verschillende soorten stoffen werden gebruikt voor de luifels van ceremoniële binnenschepen: blauwe doek die "Plunkett" werd genoemd, wat een burgerevenement aangeeft; en "Murrey", een rode doek die bij koninklijke gelegenheden wordt gebruikt. Een manier om rijkdom te tonen was om een ​​duur tapijt over de kanteling van het schip te draperen. Rijke en krachtige mannen toonden hun rijkdom en status door hun sjalop te versieren met vergulde gravures. Ze kleedden ook hun bemanning in prachtige livrei. De soeverein reisde ook op de Theems op een uitgebreid ingericht staatsschip.

De vroegste vermelding van een koninklijke Shalop was in 1214 toen koning John naar de ondertekening van Magna Carta reisde, nabij Runnymede op de Theems. Shallops werden in verschillende maten gebouwd. De grootste van de privé-sjalops waren acht ruit, met zes en vier duidelijke versies zijn de kleinere en langzamere schepen. In 1717 de Dagelijkse courant meldt dat Koning George I werd vermaakt tijdens een vooruitgang op het Royal Barge van Whitehall naar Chelsea door muzikanten die Handel's "Water Music" speelden van een City Company Barge dat volgde op het Royal Barge. "Zijne Majesteit vond [de muziek] zo goed leuk, dat hij ervoor zorgde dat het plaid was meer dan drie keer bij het gaan en terugkeren. "De functie van Royal Bargemaster overleeft vandaag en woont de soeverein bij in ceremoniële processies zoals de staatsopening van het parlement. Afscheidingen van de stadsbedrijven vergezelden altijd de koninklijke processie. Er zijn historische staatsschepen nog steeds in Bestaan ​​in het National Maritime Museum in Greenwich. Ze zijn de overlevenden van de Gouden Eeuw van Thames River Travel. Sommige exposities van het museum zijn:

• De shallop van de koningin gebouwd in 1689 doorWilliam III voor zijn vrouw Mary II. Het is ongeveer 41 ft lang en 6 voet in balk met prachtig gesneden en gedecoreerde versieringen. Het is het oudste overzicht in de collectie. De Shallop is eenvoudiger in ontwerp dan andere staatsschepen omdat deze werd gebruikt als een havenlancering om de koninklijke familie naar het Royal Yacht te brengen.
• Het binnenschip van William III uit 1691.
• Queen Anne'sbarge uit 1710.
• Prins Frederick's Barge, gebouwd in 1732 voor Frederick, Prince of Wales, zoon van George II. William Kent ontwierp het prachtig vergulde koninklijke schip.

De meest opvallende van de openbare binnenvaartdiensten was de lange veerboot die de wateren tussen Gravesend en Billingsgate plaatste. De Gravesend, of lange veerboot, vertrok tweemaal daags aan de beurt van het tij van de pool van Londen. De pool van Londen is de historische haven van Londen gelegen tussen London Bridge en een korte afstand stroomafwaarts van de Tower Bridge. Sinds de Romeinse tijd was het een belangrijk dokgebied geweest, de Larder van Londen. De veerboot was een groter open schip dat in staat was om maar liefst twintig passagiers te dragen en zelfs een kleine lading indien nodig. Gravesend, de haven aan de monding van de Theems Estuary, was het punt van ontschijnen voor passagiers en goederen op schepen die de Theems varen na een oceaanreis. Daar werden passagiers en lading overgebracht naar kleinere boten voor de reis naar de Theems naar Billingsgate.

 Billingsgate, met zijn grote vismarkt, was de werf waar reizigers en goederen werden gelost uit de binnenvaartschepen die vanuit Gravesend stroomopvallen. In de zeventiende eeuw werden de oude open binnenschepen vervangen door kantelboten zodat passagiers in meer comfort konden reizen. De lange veerboot, indien vol, stond een Shallop toe om de overtollige passagiers te nemen. Naast de lange veerboot waren 'Great Boats' twee keer per week beschikbaar in Queenhythe voor Kingston, Windsor en andere stroomopwaartse bestemmingen, terwijl de leesboot wekelijks werd genoemd in Bull Wharf in de buurt van Queenhythe. Deze Ferrieshad heeft routes en termini aangewezen. In minder drukke gebieden zou een bargemaster wachten tot hij genoeg passagiers had om een ​​reis winstgevend te maken. Enkele van de meest populaire veerbootlocaties waren Gravesend Ferry, Greenwich Ferry, Eirth Ferry, Limehouse Ferry, Queenhythe Ferry, Reading Ferry, Woolwich Ferry.

Geschreven door Sharon Wagoner, curator van De Georgische index.