Pride en Prejudice: een overzicht

Voor het eerst gepubliceerd op 28 januari in 1813, Pride and Prejudice was de tweede roman van Jane Austen die moest worden gedrukt en het manuscript werd aanvankelijk tussen 1796 en 1797 geschreven in Steventon, Hampshire. Austen voltooide het manuscript toen ze in de pastorie woonde en oorspronkelijk de roman getiteld Eerste indrukken. Op 1 november 1797 gaf de vader van Austen het ontwerp aan de Londense boekverkoper Thomas Cadell in de hoop dat het werd gepubliceerd, maar Cadell verwierp de roman. Het niet -gepubliceerde manuscript werd teruggebracht naar Austen en bleef enige tijd in haar bezit.

Austen herzien het manuscript voor Eerste indrukken, met belangrijke revisies tussen 1811-1812 en het verhaal omgedoopt Pride and Prejudice. Bij het hernoemen van de roman had Austen waarschijnlijk rekening gehouden met het "lijden en opposities" samengevat in het laatste hoofdstuk van Fanny Burney's Cecilia, genaamd "Pride and Prejudice", waarbij de uitdrukking drie keer in blokkapitalen verschijnt. Het is mogelijk dat de oorspronkelijke titel van de roman is gewijzigd om verwarring met andere werken te voorkomen. In de jaren tussen de voltooiing van Eerste indrukken en zijn herziening in Pride and Prejudice, twee andere werken waren gepubliceerd onder die naam: een roman van Margaret Holford en een komedie van Horace Smith.

Austen verkocht het auteursrecht voor de roman aan Thomas Egerton van Whitehall in ruil voor £ 110 (Austen had om £ 150 gevraagd). Dit bleek een kostbare beslissing. Austen had gepubliceerd Sense and Sensibility Op basis van commissie, waarbij zij de uitgever niet -idoeverstelde tegen eventuele verliezen en winst, minder kosten en de commissie van de uitgever ontving. Niet wetende dat Sense and Sensibility Zou zijn editie uitverkocht zijn, waardoor ze £ 140 werd, gaf ze het auteursrecht door aan Egerton voor een eenmalige betaling, wat betekent dat al het risico (en alle winst) van hem zou zijn. Jan Fergus heeft berekend dat Egerton vervolgens ongeveer £ 450 maakte van slechts de eerste twee edities van het boek. Egerton publiceerde de eerste editie van Pride and Prejudice In drie hardcover -volumes in januari 1813, geprijsd op 18s, met een tweede editie gepubliceerd in november van dat jaar. Een derde editie werd gepubliceerd in 1817.

De roman werd goed ontvangen, met drie gunstige beoordelingen in de eerste maanden na publicatie. Jan Fergus noemt het "haar meest populaire roman, zowel met het publiek als met haar familie en vrienden", en citeert David Gilson's Een bibliografie van Jane Austen (Clarendon, 1982), waar dat wordt vermeld Pride and Prejudice werd door Anne Isabella Milbanke "The Fashionable Novel" genoemd, later als de vrouw van Lord Byron. Anderen waren het er echter niet mee eens. Charlotte Brontë schreef aan bekende criticus en recensent George Henry Lewes na het lezen van zijn recensie gepubliceerd in Fraser's Magazine, in 1847.

Hij had het werk van Jane Austen geprezen en verklaarde dat hij,

"... zou liever hebben geschreven Pride and Prejudice, of Tom Jones, dan een van de Waverley -romans".

Miss Brontë echter gevonden Pride and Prejudice Een teleurstelling, "... een zorgvuldig omheinde, sterk gecultiveerde tuin, met nette grenzen en delicate bloemen; maar ... geen open land, geen frisse lucht, geen blauwe heuvel, geen Bonny Beck."

VERTALINGEN VAN Buitenlandse taal van Pride and Prejudice Voor het eerst verscheen in 1813 in Franse en daaropvolgende vertalingen werden gepubliceerd in het Duits, Deens en Zweeds. Pride and Prejudice werd voor het eerst gepubliceerd in de Verenigde Staten in augustus 1832 als Elizabeth Bennet of, Pride and Prejudice. De roman werd ook opgenomen in de standaard romanreeks van Richard Bentley in 1833. R. W. Chapman's Scholarly Edition van Pride and Prejudice, voor het eerst gepubliceerd in 1923, is de standaardeditie geworden waarvan veel moderne publicaties van de roman zijn gebaseerd.

Veel critici nemen de titel van de roman als uitgangspunt bij het analyseren van de belangrijkste thema's van Pride and Prejudice; Robert Fox waarschuwt echter om te veel in de titel te lezen, omdat commerciële factoren mogelijk een rol hebben gespeeld in de selectie ervan. "Na het succes van Sense and Sensibility, Niets zou natuurlijker zijn geweest dan een andere roman van dezelfde auteur naar voren te brengen met behulp van de formule van antithese en alliteratie voor de titel. Opgemerkt moet worden dat de kwaliteiten van de titel niet uitsluitend zijn toegewezen aan het een of het andere van de hoofdrolspelers; Zowel Elizabeth als Darcy display pride and prejudice."Een belangrijk thema in een groot deel van het werk van Austen is het belang van milieu en opvoeding voor de ontwikkeling van het karakter en de moraliteit van jongeren.

Sociale status en rijkdom zijn niet noodzakelijkerwijs voordelen in haar wereld, en een verder thema dat het werk van Jane Austen gemeen heeft, is ineffectieve ouders. In Pride and Prejudice, het falen van de heer en mevrouw Bennet (met name de laatste) als ouders wordt beschuldigd van Lydia's gebrek aan moreel oordeel; Darcy daarentegen is geleerd om principieel en nauwgezet eervol te zijn, maar is ook trots en aanmatigend. Kitty, gered van de slechte invloed van Lydia en meer tijd doorbrengen met haar oudere zussen nadat ze trouwen, zou aanzienlijk verbeteren in hun superieure samenleving. Pride and Prejudice, zoals de meeste werken van Jane Austen, maakt gebruik van de verhalende techniek van vrije indirecte spraak. Dit is gedefinieerd als "de vrije weergave van de spraak van een personage, waarmee men betekent, niet woorden die daadwerkelijk worden gesproken door een personage, maar de woorden die de gedachten van het personage typeren, of de manier waarop het personage zou denken of spreken, als ze dacht of sprak". Door het verhalen te gebruiken dat de toon en de woordenschat van een bepaald personage aanneemt (in dit geval dat van Elizabeth), nodigt Austen de lezer uit om gebeurtenissen uit het standpunt van Elizabeth te volgen, haar vooroordelen en misverstand te delen. "De leercurve, hoewel ondergaan door beide protagonisten, wordt ons alleen bekendgemaakt door het standpunt van Elizabeth en haar vrije indirecte spraak is essentieel ... want het is daarmee dat we betrapt blijven, zo niet vasthouden, binnen de verkeerde precrillingen van Elizabeth."

Samenvatting

Elizabeth Bennet, een van de vijf dochters van een mentleman in de 19e eeuw in Hertfordshire Engeland, wordt geconfronteerd met een dilemma in haar toekomst - aangezien het eigendom van hun vader bij zijn dood een mannelijke erfgenaam inhoudt, zullen ze uit hun huis worden gericht en worden achtergelaten om voor zichzelf te zorgen, tenzij zij en haar zussen voordeelbare mannen kunnen vinden, iets dat haar moeder consumeert. Een kans komt aan in de vorm van Mr. Bingley, een jonge heer van Londen die een landgoed in de buurt van het huis van de Bennet neemt, vergezeld door zijn zus en zijn goede vriend Fitzwilliam Darcy. Terwijl Bingley zeer geliefd is in de gemeenschap, begint Darcy zijn kennis met Elizabeth, haar familie en hun buren met zelfvoldane neerbuigendheid en trotse afkeer voor het hele land van de land; Ondanks de gênante interferentie van mevrouw Bennet beginnen de heer Bingley en Jane dichterbij te komen.

Elizabeth, gestoken door Darcy's hooghartige afwijzing van haar op een lokale dans, maakt het een punt om zijn kou te matchen met haar eigen gif. Wanneer de militie in de stad aankomt en de bewondering van de vluchtige en onvolwassen jongere zussen van Elizabeth verdient, begint Elizabeth een vriendschap met de heer Wickham, een charmante soldaat met een eerdere kennis met Darcy. Toen hij Wickham's verhaal hoorde dat Darcy een belofte aan zijn vader (een vriend van Wickham's vader) verbrak om Wickham de kost te bieden na zijn dood. Zonder het verhaal na te denken, grijpt Elizabeth het onmiddellijk als een andere, meer concrete reden om Mr. Darcy te haten. Darcy, van zijn kant, wordt geleidelijk aangetrokken tot Elizabeth.

Wanneer Bingley het platteland plotseling verlaat en geen pogingen meer doet om contact met Jane meer contact te maken, is de jonge vrouw diepbedroefd. Elizabeth, die eerder goed aan Bingley heeft nagedacht, gelooft dat er iets mis is in de manier waarop hij Jane in de steek heeft gelaten en de betrokkenheid van Darcy vermoedt. Ze wordt ook benaderd door haar neef, de dwaze en pompeuze geestelijke Mr. Collins, die haar een huwelijk aanbiedt; Ondanks het feit dat Collins de mannelijke erfgenaam is die het eigendom van haar vader zal erven bij zijn dood, is Elizabeth niet bereid zichzelf te onderwerpen aan een unie waarvan ze weet dat het ongelukkig voor haar zal zijn en weigert hem, tot grote nood. Collins trouwt vervolgens met Elizabeth's vriend Charlotte Lucas, die Elizabeth uitnodigt om bij hen te blijven. De parochie van Collins grenst aan Rosings Park, het Grand Manor van Darcy's tante Lady Catherine de Burgh, naar wie Collins enorm gehoorzaam is; Als gevolg hiervan wordt Elizabeth vaak uitgenodigd voor Rosings, waar ze opnieuw wordt gedwongen in contact met Darcy, die destijds zijn tante bezoekt.

Gedurende deze tijd leert Elizabeth dat Darcy inderdaad een rol speelde bij het scheiden van Bingley en Jane. Elizabeth is geschokt wanneer Darcy zijn liefde voor haar toelaat en het huwelijk voorstelt. Elizabeth wordt beledigd door zijn eigen en beledigende manier van voorstel en weigert hem en confronteert hem met zijn sabotage van Bingley's relatie met Jane en Wickham's verslag van hun transacties. Geschokt door Elizabeth's heftigheid jegens hem, schrijft Darcy haar een brief die zijn acties rechtvaardigt en onthulde dat Wickham hem in feite bedroog en probeerde zijn jongere zus Georgiana te verleiden in het proces. Hij rechtvaardigt ook zijn acties jegens Bingley en Jane met de verdediging dat Jane geen enkele interesse toonde in zijn vriend, die hij probeerde te beschermen tegen zowel hartzeer als een nadelige associatie met Elizabeth's gênante en onbewuste moeder en jongere zussen; Elizabeth wordt gevraagd om zowel het gedrag van haar familie als de geloofwaardigheid van Wickham in twijfel te trekken en komt tot de conclusie dat Wickham niet zo betrouwbaar is als zijn gemakkelijke manieren zouden aangeven en haar vroege indrukken van Darcy misschien niet nauwkeurig zijn geweest.

Tijdens een rondleiding door Derbyshire met haar tante en oom bezoekt Elizabeth Pemberley, Darcy's Grand Estate, en presenteerde een meer vleiende, welwillende indruk van zijn karakter van de lokale bevolking die hem kennen. Wanneer het feest Darcy tegenkomt tijdens het touren van Pemberley, doet hij zich een poging om zich op een gracieuze en gastvrije manier voor hen te gedragen, waardoor Elizabeth's verbeterde houding wordt versterkt. De hernieuwde kennis van Elizabeth en Darcy wordt bedreigd wanneer er nieuws aankomt dat Wickham en Elizabeth's roekeloze jongere zus Lydia zijn weggelopen, waardoor de reputatie van de familie en de Bennet -zusters met ruïne wordt bedreigd. Lydia en Wickham worden snel gevonden en getrouwd, waardoor mevrouw Bennet wordt verrukt.

Elizabeth is verrast om van Lydia te leren dat de heer Darcy stiekem verantwoordelijk was voor het vinden van het paar en het regelen van hun huwelijk op grote kosten voor zichzelf. Kort daarna keren Bingley en Darcy terug naar het gebied; Bingley stelt het huwelijk voor Jane voor, en dit nieuws roept geruchten aan die Darcy zal voorstellen aan Elizabeth, waardoor Lady Catherine Elizabeth confronteert en imperium eist dat ze nooit een dergelijk voorstel accepteert. De weigering van Elizabeth om voor de eisen van Lady Catherine te buigen, overtuigt Darcy dat haar mening jegens hem is veranderd, en hij stelt opnieuw het huwelijk voor; Elizabeth, die nu ook verliefd is op Mr. Darcy; Accepteert en de twee zijn getrouwd.

Als je dit overzicht hebt genoten van Pride and Prejudice, Bekijk de edities die we hebben in onze online cadeauwinkel, van Collector's specials aan die voor het eerst lezers van Jane Austen. We zijn dol op deze geïllustreerde editie van Pride and Prejudice, ontworpen door gewaardeerde kunstenaar Marjolein Bastin! 

Bibliografie en verder lezen:

Le Faye, Deidre (2002). Jane Austen: De wereld van haar romans. New York: Harry N. Abrams. ISBN 0-8109-3285-7.

Rogers, Pat (Ed.) (2006), The Cambridge Edition of the Works of Jane Austen: Pride and Prejudice. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-82514-6.

Pinion, F B (1973), A Jane Austen. Metgezel. Macmillan. ISBN 333-12489-8.

Stafford, Fiona (2004). "Opmerkingen over de tekst". Pride and Prejudice. Oxford World's Classics (ed. James Kinley). Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-280238-0.

Fergus, Jan (1997). "De professionele vrouwelijke schrijver". In E Copeland & J McMaster. De Cambridge Companion van Jane Austen. Cambridge University Press. ISBN 0-521-49867-8.

Miles, Robert (2003). Jane Austen. Schrijvers en hun werk. Northcote House. ISBN 0-7463-0876-0.

Fox, Robert C. (september 1962). "Elizabeth Bennet: vooroordelen of ijdelheid?". Negentiende-eeuwse fictie (University of California Press) 17 (2): 185–187. doi: 10.1525/ncl.1962.17.2.99p0134X.

Cossy, VAlérie en Diego Saglia. "Vertalingen". Jane Austen in context. Ed. Janet Todd. Cambridge: Cambridge University Press, 2005. ISBN 0-521-82644-6.

Southam, B. C. (Ed) (1995). Jane Austen: Het kritische erfgoed. 1. New York: Routledge. ISBN 978-0-415-13456-9.