Was Mrs Augusta Elton een fraude?

(Paginanummers van Nelson's Gift and Presentation Classics) 

Op kerstavond was er een feestje in de Westons in Randalls. Onderweg naar huis in de sneeuw Emma en de predikant, Philip Elton, bevonden zich onverwacht alleen samen in dezelfde koets. (130) De heer Elton vertelde haar dat hij hartstochtelijk verliefd op haar was en vroeg haar om met hem te trouwen. Emma verwierp hem heel ruw. (134) Ze ging niet naar de kerk op eerste kerstdag of op de volgende zondag. (140) Enkele dagen later vertrok de heer Elton om een ​​paar weken in Bath door te brengen. (141)  

Vier weken en een dag later ontving de heer Cole een brief van hem om te zeggen dat hij zou trouwen. Het nieuws werd uitgezonden door mevrouw Cole en Miss Bates. "Een Miss Hawkins, dat is alles wat ik weet - een Miss Hawkins van Bath." Meer nieuws volgde snel en vervolgens de heer Elton zelf, met meer informatie. “De charmante Augusta Hawkins, naast alle gebruikelijke voordelen van perfecte schoonheid en verdienste, was in het bezit van een onafhankelijk fortuin, van zoveel duizenden, als altijd tien zou worden genoemd - een punt van wat waardigheid, evenals enig gemak. Het verhaal vertelde goed. Hij had zichzelf niet weggegooid: hij had een vrouw van £ 10.000, of daarbuiten." (182) 

Het verhaal vertelde het goed. De heer Elton vertelde het goed. Maar het is verdacht vaag. Hoeveel duizenden had ze? Hoeveel duizenden vond de heer Elton dat ze had? Hoe breed is er een marge in het woord, daarom? (Emma was 'de erfgename van dertigduizend pond', niet 'of daaromtrent') (137) 

"De bruiloft was geen verre gebeurtenis, omdat de partijen alleen zichzelf hadden om te behagen, en niets anders dan de nodige voorbereidingen om op te wachten." (182) Waarom de haast? Hadden ze geen familieleden om te plezieren, die misschien een groot familiebruiloft hebben genoten en misschien financieel hebben bijgedragen? Of had Augusta Hawkins haast om te trouwen voordat de heer Elton ontdekte dat ze geen £ 10.000 had, zelfs geen daaromtrenten? 

Meer informatie verscheen en bereikte Emma. “Miss Hawkins was de jongste van de twee dochters van een Bristol - koopman, natuurlijk moet hij worden geroepen. Een deel van elke winter die ze was gebruikt om in bad door te brengen; maar Bristol was haar thuis, de kern van Bristol, want hoewel de vader en moeder een paar jaar geleden was, was het een duidelijke eer. Ruilde hem om het klaveren van een advocaat te zijn, en te dom om op te staan ​​((Het badchroniek van 11 januari 1810 registreert de komst van de heer en Miss Hawkins.) En alle grandeur van het verband leek afhankelijk van de oudere zus, die was Heel goed getrouwd aan een heer in een Geweldige manier, in de buurt van Bristol, die twee rijtuigen bewaarde! Dat was de opwinding van de geschiedenis-dat was de glorie van Miss Hawkins. ' (184) 

Eerst was ze Miss Hawkins van Bath. Nu lijkt ze Miss Hawkins van Central Bristol te zijn geweest, met enkele familieleden. De heer Elton heeft ze niet bezocht of veel over hen geweten. Ze werden echter niet uitgenodigd voor de bruiloft, maar als haar zwager twee rijtuigen had, zou het leuk zijn geweest om een ​​van hen voor de gelegenheid te lenen. Was Frank Churchill daar? "Zal de heer Frank Churchill zowel door Bath als Oxford passeren?" was echter een vraag die niet veel had. (190) 

Mevrouw Elton werd voor het eerst gezien in de kerk. Emma nam Harriet mee om de nieuwe bruid te bezoeken. Toen het bezoek werd teruggebracht, was Harriet niet in Hartfield, de heer Woodhouse was aanwezig om de heer Elton te betrekken en Emma had een kwart uur van het gesprek van de dame tegen zichzelf. "De rijke zwager in de buurt van Bristol was de trots van de alliantie, en zijn plaats en zijn rijtuigen waren de trots van hem. (275) Het allereerste onderwerp nadat hij was gezeten, was Maple Grove,‘ Mijn broer Mr Suckling's stoel; een vergelijking van Hartfield van Hartfield. De ingang, en alles wat ze kon zien of zich kunnen voorstellen. 'Heel als Maple Grove!' Ze was behoorlijk getroffen door de gelijkenis. 

(Hoewel ze een beroep deed op de heer Elton, wachtte ze niet op hem om te antwoorden. Hij was gesprekken met de heer Woodhouse. Als hij Maple Grove had bezocht, moet hij hebben gemerkt dat het net als Hartfield was en er onder de indruk van was. Maar in feite had hij in zijn brieven van Bath niet gezien. 

“En de trap. Weet je, terwijl ik binnenkwam, heb ik opgemerkt hoe erg de trap was - precies in hetzelfde deel van het huis geplaatst. Ik kon echt niet helpen uit te roepen! Ik verzeker je, Miss Woodhouse, het is heel verrukkelijk voor mij om herinnerd te worden aan een plek waar ik zo extreem gedeeltelijk ben als Maple Grove. Ik heb zo veel gelukkige maanden besteed!" - Met een beetje zucht van sentiment. "Een charmante plek, ongetwijfeld. Iedereen die het ziet wordt getroffen door zijn schoonheid; maar voor mij is het een behoorlijk thuis geweest." (276) 

(De heer Elton was niet getroffen door de schoonheid en had het nooit gezegd. Hij had het nog nooit gezien. Mevrouw Elton noemt Maple Grove haar thuis. "Ik ben altijd gewend geweest aan een zeer muzikale samenleving, zowel bij Maple Grove als in Bath." (280) Haar vader is nu in de handel geweest. Broeder, de heer John Knightley, was een succesvolle advocaat. Het was veiliger om ongemakkelijke vragen te voorkomen.  

“Zo extreem als Maple Grove! En het is niet alleen het huis; het terrein, ik verzeker je, voor zover ik zou kunnen observeren, opvallend zijn. De lauweren in Maple Grove zijn in dezelfde overvloed als hier, en staan ​​heel veel op dezelfde manier - gewoon in het gras en zus Uitgebreide gronden zelf zijn altijd tevreden met alles in dezelfde stijl. ” (276) 

(Deze lange en gedetailleerde lijst met overeenkomsten is ongelooflijk. Mevrouw Elton moet het op het moment van het moment hebben goedgemaakt. Maple Grove bestond niet. Niemand, afgezien van mevrouw Elton, was er ooit geweest, en de inwoners van Maple Grove hebben nooit een antwoord opgeleverd of dit was de eenvoudigste manier om een ​​antwoord te geven en dit was de eenvoudigste manier om een ​​antwoord te geven en dit was de eenvoudigste manier om een ​​antwoord te geven en dit was de eenvoudigste manier om een ​​antwoord te geven. 

"Mijn broer en zus hebben ons een bezoek beloofd in de lente of zomer op het verste," vervolgde mevrouw Elton; "En dat zal onze tijd zijn om te verkennen. Mr Suckling is enorm dol op verkennen." (277) 

Later: "In deze staat van schema's en hoop, en Connivance, opende juni op Hartfield. Voor Highbury bracht het in het algemeen geen materiële verandering. De Eltons hadden het nog steeds over een bezoek van de zuigingen en van het gebruik van hun Barouche-Landau." (349) 

"Na al lang gevoed te zijn met de hoop op een snel bezoek van de heer en mevrouw Suckling, was de Highbury -wereld verplicht de versterving van het hoorzitting te doorstaan ​​dat ze niet konden komen tot de herfst." (359) 

(Ze kwamen nooit, hoewel de heer Suckling enorm dol was op verkennen. (277) “Maar wat is afstand, Mr Weston, voor mensen van groot fortuin? U zou verbaasd zijn om te horen hoe mijn broer, meneer zuigen, rondvliegt. U zult nauwelijks geloven, maar twee keer in een week had hij en terug naar Londen en terug met vier paarden." (312) Slechte paarden! Maar als Mr Suckling naar Londen zou kunnen komen, was Highbury slechts zestien mijl afstand, (3), maar hij kwam daar nooit. 

Mevrouw Elton moest voorzichtig zijn met wat ze zei over Maple Grove en Hartfield. Hartfield leek erg op Maple Grove, maar ondanks zijn afzonderlijke gazon en struiken, en naam, behoorde het echt tot Highbury, (3) terwijl "Niets meer gepensioneerd uit de weg kan staan ​​dan Maple Grove. Zo'n immense plantage lijkt het rond! (313) Niemand merkte op, althans niemand gaf commentaar. 

Bij een gelegenheid werd ze betrapt door Jane Fairfax. "Ik geloof echt," zei mevrouw Elton, "dit is de meest lastige parochie die ooit was. We hebben nog nooit van dergelijke dingen gehoord in Maple Grove." 

 

"Je parochie was er klein," zei Jane. 

 

"Op mijn woord, mijn liefste, ik weet het niet, want ik heb nooit het onderwerp horen praten." 

 

"Maar het wordt bewezen door de kleinheid van de school, waarover ik je heb horen spreken als onder het beschermheerschap van je zus en mevrouw Bragge-de enige school, en niet meer dan vijf en twintig kinderen." 

 

"Ah! Jij slim wezen, dat is heel waar. Wat een denkend brein heb je!" (469) en ze veranderde snel het onderwerp. 

----- 

 

Ten eerste hadden we het verhaal van de heer Elton. Toen hadden we het nogal andere verhaal van mevrouw Elton. Ten slotte hebben we een derde verhaal, van Frank Churchill. Blijkbaar hadden hij en mevrouw Elton elkaar gekend, misschien in Bath, en er was een geheim tussen hen, maar dat was niet bekend in Highbury. Bij de bal van de kroon kwamen Frank en Emma aan voor de Eltons. 

 

“Frank stond bij haar, maar niet gestaag; er was een rusteloosheid die een geest niet op zijn gemak liet zien. Hij keek rond, hij ging naar de deur, hij waakte naar het geluid van andere rijtuigen - ongeduldig om te beginnen, of bang om altijd in de buurt te zijn. 

 

"Mevrouw Elton werd over gesproken." Ik denk dat ze hier snel moet zijn, "zei hij." Ik heb een grote nieuwsgierigheid om mevrouw Elton te zien, ik heb zoveel van haar gehoord. Het kan niet lang zijn, denk ik, voordat ze komt. " 

 

“Er werd een rijtuig gehoord. Hij was onmiddellijk onderweg; maar terugkomen, zei - - - 

 

‘Ik vergeet dat ik haar niet bekend ben. Ik heb nog nooit de heer of mevrouw Elton gezien. Ik heb geen zaken om mezelf naar voren te brengen. ’(325) 

 

Hij had meer te zeggen op Box Hill nadat de man en de vrouw waren weggelopen. 'Gelukkig paar!' Zei hij, zodra ze niet meer horen; ‘Hoe goed passen ze bij elkaar! Heel gelukkig, trouwen zoals ze deden, bij een kennis die alleen op een openbare plaats werd gevormd! Ze kenden elkaar alleen maar, denk ik, een paar weken in Bath! Eigenlijk geluk! Want wat betreft enige echte kennis van de opstelling van een persoon die bad of een openbare plaats kan geven - het is allemaal niets; Er kan geen kennis zijn. Het is alleen door vrouwen in hun eigen huis te zien, onder hun eigen set, net zoals ze altijd zijn, dat je een rechtvaardig oordeel kunt vormen. Kortom, het is allemaal gok en geluk, en zal over het algemeen slecht zijn. Hoeveel man heeft zich op een korte kennis gepleegd en het de rest van zijn leven teruggebracht! ' 

 

Miss Fairfax, die eerder eerder had gesproken, behalve onder haar eigen Zuidelijken, sprak nu. 

 

"Zulke dingen gebeuren ongetwijfeld." Ze werd tegengehouden door een hoest. Frank Churchill wendde zich naar haar toe om te luisteren. 

 

"Je was aan het spreken," zei hij ernstig. Ze herstelde haar stem. 

 

“Ik zou alleen maar zien dat hoewel zulke ongelukkige omstandigheden soms zowel bij mannen als vrouwen voorkomen, ik me niet kan voorstellen dat ze zeer frequent zijn. Er kan een overhaaste en onvoorzichtige gehechtheid zich voordoen, maar er is over het algemeen tijd om er achteraf van te herstellen. Ik zou worden begrepen dat het alleen zwak is, een op de hoogte van een opslag, een op de hoogte van de mal." (381) 

 

Waarom had de heer Elton zo'n haast gehad om met haar te trouwen, zonder haar familieleden te bezoeken of meer over hen te vinden, en zonder meer precieze informatie over haar rijkdom? Voor het antwoord moeten we teruggaan naar kerstavond, toen de heer Elton en Emma samen alleen naar huis reisden in dezelfde koets. (131) Emma vond "haar hand in beslag genomen, haar aandacht geëist en de heer Elton daadwerkelijk gewelddadige liefde voor haar." De uitdrukking is opvallend voor de moderne lezer. Voor Jane Austen was de betekenis veel zwakker (hoewel het gebruik van het woord gewelddadig nog steeds verrassend is). Het enige wat hij had gedaan was haar hand nemen en haar misschien naar hem toe trekken voor een kus. Maar dit was geen beleefd voorstel voor de erfgenaam van dertigduizend pond. Dit was fysiek verlangen naar een knappe jonge twintigjarige dame, gekleed voor een kerstfeest. Hij werd afgewezen en kort daarna naar Bath. Misschien was het hetzelfde fysieke verlangen dat hem ertoe bracht om Augusta Hawkins zo snel te trouwen zonder haar familie te ontmoeten. 

 

Arme meneer Elton! 

David Pugsley is de Hon -archivaris van het Western Circuit, een organisatie voor advocaten tussen Gloucester en Winchester en Land's End. Hij geeft gesprekken en schrijft artikelen over de geschiedenis van kleurrijke advocaten en toonaangevende strafzaken, voornamelijk moorden en de wet van duelleren in het gebied van het circuit. Hij las Emma met het kritische oog van een advocaat, kijkend naar het bewijsmateriaal. Hij had graag gecross-examine gewild Augusta Elton.

  Hij maakt een gedetailleerde studie van het proces in Taunton Assizes in maart 1800 van Jane Leigh Perrot, de tante van Jane Austen, voor winkeldiefstal in Bath in augustus 1799. Hij heeft er al verschillende artikelen over geschreven in Engeland en Amerika. Er zijn er nog meer.