Van Prada naar Nada

  Vanuit Prada tot Nada maakte $ 3,3 miljoen op het kassa, zowel buitenlands als binnenlands. Ik ben verrast om te lezen dat het zo veel was. Ik keek toevallig de film op Netflix dit afgelopen weekend toen ik niets beters te doen had dan kleding te wassen. Het idee van een remake van Jane Austen's Gevoel en gevoeligheid En Plukken Marianne en Elinor Dashwood van Barton Cottage en landen ze in de 21ste eeuw L.A. intrigued me, voor Emma Woodhouse's verhuizing van Tranquil Highbury naar een Beverly Hills High School in Onwetend was een doorslaand succes met zowel critici als kijkers. Ik hield ook van het idee om culturen over te schakelen, want had niet de hit van Ang Lee, Eet drinken man vrouw, met succes getransformeerd in het heerlijke Tortilla souP Met zijn Mexicaanse-Amerikaanse familie substitueert voor de Japanse chef-kok en zijn dochters? Maar ik kwam snel tot de conclusie datVan Prada naar Nada is naar Jane Austen Wat een zwart fluwelen schilderij is naar de Mona Lisa. Hier is het verhaal: Een keer in Beverley Hills woonde er twee zeer mooie meisjes in een huis genaamd Bonita Casita. Ze hadden een papa maar geen mama. Eén was kort en ditzy, vond het leuk om te winkelen, en droeg feestjurken ochtend, middag en nacht. Haar naam was Mary Dominguez (MD = Marianne Dashwood). De andere was een lang, praktisch, intellectueel, wannabee advocaat genaamd Nora (Elinor Dashwood). Terwijl ze exotisch mooi was, had ze aan een fatale Hollywood-aandoen genaamd oranje huid. Deze kijker vermoedt dat het haar er meer cliched Mexican maakt, maar zou ik echt zo cynisch moeten zijn? Maria had deze toestand in mindere mate en beide meisjes zwaaiden van het kijken naar gelooid tot schromelijk ziek, afhankelijk van de lichtomstandigheden. Geen enkel meisje sprak Spaans, een feit dat vaak werd genoemd totdat het in de hersenen van de kijkers werd gebonsd. Terwijl hij zijn verjaardag met zijn dochters viert, valt Papa plat op zijn gezicht en sterft, waardoor de twee verbijsterde meisjes Penniless, voor alles wat hij schijnbaar eigendom was van de banken. De meisjes moeten van hun gezellige omgeving in 90210 verhuizen naar een smakelijke wijk in Oost-L.a., dat is als het stellen van een Zwitsers paleisbeschermer om op korte termijn in een Columbiaanse gevangenis te werken. Vóór die vernedering ontmoeten ze hun halfbroer, Gabriel, een verrassing van het verleden van hun Papa, die aankomt voor de begrafenis met zijn cheesy avaricious vriendin, Olivia. Het lijkt erop dat Bro en zijn tootsie Papa's herenhuis willen renoveren en het voor een winst willen verkopen. Met andere woorden, Bro Flips huizen voor de kost. Echte klasse. Zonder een levende ademhalingsmoeder om ze te begeleiden, zoals Jane Austen had bedoeld, hebben Maria en Nora nergens heen om te gaan, maar naar hun goedhartige tante's huis helemaal naar een wijk gevuld met barrios, gangstasths en, erger, taco-gewrichten. Daar komen de meisjes in Bruno (kolonel Brandon) een knappe donkere latino die duidelijk niet bij de Beverly Hills High bijwoonde. Hij is vriendelijk, maar Mary snuit hem, want ze begint te vermoeden dat hij werkt voor de kost en dat ze een slaapkamer met haar zus moet delen. (Niet dat de twee feiten iets met elkaar te maken hebben, maar mijn zin is geen crazer dan de grafiek van de film.) Snelle opeenvolging Van Prada naar NadaWerpt ten minste één cliché per minuut in de kijker, waaronder een kleine zweetwinkel in de woonkamer van Tantie, slechte meisjes in de buurt en kleding en interieurs die door Agador kunnen zijn gemaakt (Armand en Albert's Gay Cubaanse Houseboy in Armand en Albert De vogelkooi). Hoe kon deze film een ​​kans staan ​​met intelligente kijkers wanneer Charactes Bad Guy #S 1-3, Comadade, Fiesta Gast en Chola (URBAN-Woordenboekdefinitie: het meisje dat mijn broer zwanger wordt)? Ik kan me voorstellen dat mensen in Oost-L.a. zijn geschokt om Jane Austen's Fine Tale verminkte te zien en te verdraaid verder dan erkenning. De film struikelt naar zijn onvermijdelijke cliched-einde. Edward Ferris valt meteen voor Nora en geeft haar een prachtige baan in zijn advocatenkantoor. Ze doen een deel en dan komen ze samen zonder reden dat ik kan doorgronden, behalve dat hij altijd door het huis komt met een vrachtwagen gevuld met grote items. Mary Falls Head Over Heels (in plaats van haar hiel te draaien in het Engelse platteland) voor een tutor genaamd Rodgrigo Fuentes, Willoughby's Stand in. Hij bezoekt uiteindelijk Mexico en dumpt haar en koopt Papa's vreselijk gerenoveerd herenhuis uit haar flipper bro. Flipper Bro blijkt een aardige vent te zijn, net als Bruno, die toevallig een enorm getalenteerde kunstenaar die in het lichaam van een monteur woont. Om een ​​of andere reden, na haar auto-ongeluk Maria helemaal draait voor de ooit geduldige, lang-lijdende Bruno, die in staat was om langs haar materialistische manieren te zien, het moment dat hij haar ontmoette. Nadat ik klaar was met het bekijken van deze film, besefte ik dat ik in de kelder had gebleven met mijn was en een goed boek leest terwijl ik wachtte op mijn wasmachine en droger om te draaien. De producenten van deze clunker vergaten een uiterst belangrijke activa die geen zelf respecterende film kan doen zonder: een goed geschreven, intelligent script. Niet alle goede bedoelingen in de wereld van het laten afstemmen van Jane Austen, en dus meer beschikbaar maken voor degenen die anders kunnen worden uitgeschakeld door haar Engelse personages, kunnen een film zo volledig verstoken van entertainment, originaliteit en humor. Ik kan me voorstellen dat Lady Catherine de Bourgh zou zeggen over deze film: "Ik neem er geen verlof van. Ik stuur het geen complimenten. Het verdient niet zo'n aandacht. Ik ben het meest ernstig ontstemd. " Daaraan.